قواعد علامت گذاري در نگارش
قواعد علامت گذاري
بهترين وسيله براي بهتر نوشتن و بهتر خواندن و خوب فهماندن مطلب ، علامت گذاري مي باشد كه به شرح زير است.
الف – يك نقطه (.) آخر هر جمله ي خبري يا امري يك نقطه مي گذارند مانند شاگرد خوب دير به مدرسه نمي رود . برو يك خودكار بياور .
ب – دو نقطه (:) اين علامت توضيح است بعد از كلماتي كه مي خواهد توضيح چيزي را بدهد به كار مي رود . مانند خانه ي ما : چهار اتاق ، يك حمام ، يك آشپزخانه و يك سالن دارد و يا هنگام نقل قول و يا شرح مطلب و لغتي گذاشته مي شود .
مانند پدرم گفت : قطار بهترين وسيله براي مسافرت كردن است .
پ – علامت سوال (؟) اين علامت آخر جمله هاي سوالي گذاشته مي شود مانند شما چند فرزند داريد ؟ آيا مسائل رياضي را حل كرده اي ؟
ت – ويرگول يا كاما (،) اين علامت بين كلمات مترادف پشت سر هم و بين اسامي مي آيد و آنها را از هم جدا مي كند و به جاي واو مي نشيند مانند سال چهار فصل دارد . بهار ، تابستان ، پاييز ، زمستان .
همسايه ي ما مردي امين ، پاكيزه ، خوش بيان و خوش اخلاق است .
محمد ، محمود ، حسن و تقي نمره ي خوب گرفتند .
ث – تيره يا خط كوتاه (- ) اين علامت براي جدا كردن و فاصله دادن ميان يك كلمه و تعريف آن به كار مي رود . مانند اول – غذايت را بخور . دوم – روي صندلي بنشين . سوم – كتاب فيزيك را مطالعه كن . هم چنين وقتي مكالمه ي دو نفر را در نوشته اي نقل مي كنيم بايد از خط تيره استفاده كنيم و سر خط علامت خط تيره بگذاريم .
مانند حسن از برادرش پرسيد : آيا به بندر عباس مي روي ؟ بلي ، قرار است با عباس به بندر عباس بروم .
- پس براي من يك كاپشن بياور .
همچنين در دو طرف جمله ي معترضه گذارده مي شود .
مثل روز عيد – كه اي كاش هر روز تكرا رمي شد – به ديدن پدرم رفتم .
ج - - علامت تعجب يا توجه (!) اين علامت جلوي كلماتي كه تعجب ، شادي ، اندوه ، تاسف ، حيرت ، وحشت ، خطاب و تحسين را مي رساند مي گذارند . مانند : چه كتاب قشنگي ! عجب مرد چاقي ! آفرين ! دريغا ! حيف ! به چه روزي ! چو بخت من پيروز ! آخ ! تنبلي چه بلايي است !
چ – پرانتز () اگر بخواهند معني كلمه اي يا جمله اي را در موقع نوشتن بنويسند آن را در داخل پرانتز مي گذارند . مانند مرد زاهد (پرهيزكار) – صبح زود از خواب بيدار مي شود . به خدا گفتم اياك نعبد (تورا مي پرستم) – پس از تو كمك مي خواهم .
هـ - ... (...) اين علامت وقتي به كار مي رود كه بخواهيم دنباله ي مطلبي را قطع كنيم و يا بخواهيم مقداري از كلمه ها را ننويسيم . مانند ، به كارهايي مثل دروغ ، دزدي ، رشوه خواري ، تهمت و ... فسق و فجور مي گويند .
خ – نقطه خط (.-) اين علامت را در پايان آخرين جمله يا مقاله يا انشا مي گذارند و علامت اين است كه نوشته پايان يافته است .
د – ستاره (***) را هنگامي بكار مي بريم كه قسمتي از مطالب يك مقاله تمام شده و قسمت ديگر كه بر محور ديگري مي چرخد شروع گرديده است و ستاره را وسط صفحه قرار مي دهيم آنگاه سر سطر قسمت ديگري را مي نويسيم .
